Özne kendisini, öteki’ni kapsayarak aşan eksiklik içerisinde tanır; kendisini öteki’nde/öteki’ndeki eksiklikle dolayımsal olarak deneyimler. Bu bakış açısı, devrimci Marksizmin tek uygun ontolojisinin radikal bir ontolojik kötümserlik olduğuna işaret eder.